Οι Υποχρεώσεις και οι Ευθύνες των Φορτωτών

The Rotterdam Rules

Εισαγωγή

1. Σε γενικές γραμμές, η Συνθήκη “The Rotterdam Rules (RR)” δεν έχει ουσιαστικές αλλαγές σε σύγκριση με την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία, όσο αφορά τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις των Φορτωτών. Τα περισσότερα χαρακτηριστικά επί του θέματος έχουν διατηρηθεί σχεδόν τα ίδια με αυτά που προβλέπονται στις συνθήκες της Χάγης (HR), της Χάγης-Βύσμπυ (HVR) και της συνθήκης του Αμβούργου(HbR).

2. Στις συνθήκες της Χάγης και της Χάγης-Βύσμπυ, δεν υπάρχει ειδικό κεφάλαιο που να προσδιορίζει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις των Φορτωτών. Ωστόσο, πολλές από τις διατάξεις τους ασχολούνται με το θέμα μερικώς, χωρίς καμία σειρά ή μέθοδο που να διευκολύνουν την εφαρμογή τους. Αναφορικά με την ευθύνη των Φορτωτών, η HVR αποδίδει μια γενική έννοια των υποχρεώσεων του Φορτωτή, ως αναφέρεται στο άρθρο 4.3, βασιζόμενη στην νομοθεσία για λάθη ή αμέλεια του Φορτωτή ή των πρακτόρων του ή των αντιπροσώπων του, που έχει αποδοθεί ως πταίσμα υποκείμενης ευθύνης, βαρύνοντας τον Μεταφορέα με την απόδειξη της υπαιτιότητας του Αποστολέα.

Παράλληλα,  η παράγραφος 4.6 θεσπίζει  ένα καθεστώς αντικειμενικής ευθύνης του Φορτωτή για τις ζημιές στον Μεταφορέα που προκύπτουν από τη μεταφορά επικίνδυνων εμπορευμάτων, χωρίς συγκατάθεση.

3. Έστω και αν το κεφάλαιο ΙΙΙ της HbR  αναφέρεται στην ευθύνη του Φορτωτή (Άρθρα 12 & 13), δεν παρουσιάζει σημαντική πρόοδο σε ότι έχει ήδη καθιερωθεί στην HVR. Προβλέπεται επίσης μια γενική αρχή του πταίσματος ευθύνης του Φορτωτή (άρθρο 12), αλλά δεν διευκρινίζει αν το πταίσμα του είναι τεκμαρτό, όπως προβλέπεται στην ίδια συνθήκη για την ευθύνη του Μεταφορέα. Και τότε, το άρθρο 13, θέτει ένα αυστηρό καθεστώς άμεσης ευθύνης για τη μεταφορά επικίνδυνων εμπορευμάτων, παρόμοια με το σύστημα της HVR.

4. Η νέα συνθήκη (RR) ρυθμίζει τις υποχρεώσεις και την ευθύνη του Φορτωτή στο Κεφάλαιο VII (Άρθρα 27 – 34) με λεπτομερείς διατάξεις, που δίνει μεγαλύτερη ασφάλεια στους εν λόγω κανονισμούς, προς όφελος της αγοράς και τα εμπλεκόμενα μέρη.

5. Οι υποχρεώσεις του Φορτωτή μπορούν να χωριστούν στις εξής:

α. Να παραδίδει τα εμπορεύματα έτοιμα για την μεταφορά.

β. Να παρέχει πληροφορίες, οδηγίες και έγγραφα.

γ. Να παρέχει πληροφορίες και στοιχεία για την κατάρτιση της σύμβασης.

δ. Να ενημερώνει για τον επικίνδυνο χαρακτήρα ή φύση των εμπορευμάτων.

6. Οι υποχρεώσεις του Φορτωτή μπορούν να ταξινομηθούν ως εξής:

α. Κανόνας γενικής ευθύνης του φορτωτή.

β. Ειδικό καθεστώς ευθύνης, όσον αφορά τις πληροφορίες για την κατάρτιση των στοιχείων των συμβάσεων.

γ. Ειδικό καθεστώς ευθύνης για επικίνδυνα εμπορεύματα.

 

Οι Υποχρεώσεις του Φορτωτή

 

Πρώτη Υποχρέωση

Να παραδίδει τα εμπορεύματα έτοιμα για την μεταφορά.

 

7. Σύμφωνα με το άρθρο 27.1, ο Φορτωτής είναι υποχρεωμένος να παραδώσει τα εμπορεύματα στον Μεταφορέα σε κατάσταση “έτοιμα για μεταφορά”, το οποίο σημαίνει παράδοση των αγαθών σε τέτοια κατάσταση ώστε:

α. Να δύναται να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες του ταξιδιού, περιλαμβανομένης της φόρτωσης,

της διακίνησης, της στοιβασίας, της ασφαλούς πρόσδεσης και της εκφόρτωσης, και

β. Να μην προκαλέσουν ζημιά σε πρόσωπα ή περιουσία.

 

8. Το άρθρο 27.3 των RR επεκτείνει τις υποχρεώσεις του Φορτωτή, όταν τα εμπορεύματα είναι φορτωμένα μέσα σε Container ή φορτηγό, όπου ο Φορτωτής είναι υπεύθυνος για την καλή στοιβασία, την πρόσδεση και την ασφαλή  τοποθέτηση τους εντός του Container ή του Αυτοκινήτου, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην προκληθεί ζημία σε πρόσωπα ή περιουσία.

9. Αυτή η υποχρέωση του Φορτωτή είναι τυπική σε κάθε σύμβαση μεταφοράς εμπορευμάτων και σε αυτή την περίπτωση απαλλάσσει τον Μεταφορέα από την ευθύνη για μια κακή συσκευασία (άρθρο 4.2 HVR).  Η συνθήκη HbR, αντιθέτως, δεν κάνει καμία αναφορά για τις υποχρεώσεις του Φορτωτή όσο αφορά την καταλληλότητα της συσκευασίας των εμπορευμάτων που θα μεταφερθούν. Αν και αυτό θα έπρεπε να ήταν μια πρωτεύουσα υποχρέωση για κάθε Φορτωτή σε όλες τις συμβάσεις μεταφοράς, όπως προβλέπεται σε ορισμένες εθνικές νομοθεσίες, αυτή η κατάσταση δεν αλλάζει, δεδομένου ότι η συνθήκη HbR δεν κάνει καμία αναφορά. Σε αυτή την περίπτωση η συνθήκη RR δυσκολεύει την θέση των Φορτωτών σε σύγκριση με τις υπάρχουσες συνθήκες μεταφοράς. Εν αντιθέσει, το άρθρο 27 προσδιορίζει την συμβατική σχέση της μεταφοράς με την προσθήκη ειδικού κανονισμού στις περιπτώσεις που τα εμπορεύματα είναι φορτωμένα εντός του Container ή του φορτηγού, κάτι το οποίο είναι σύνηθες στις θαλάσσιες μεταφορές.

10. Επιπρόσθετα, το άρθρο 27.2 της συνθήκης RR, ορίζει ότι ο Φορτωτής θα πρέπει επισταμένα και με συνέπεια να συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις του κατά την φόρτωση, την διαχείριση, την στοιβασία ή την εκφόρτωση των εμπορευμάτων, σε περίπτωση που αυτό έχει συμφωνηθεί, όπως αναφέρεται στο άρθρο 13.2 για την εκτέλεση αυτών των δραστηριοτήτων, οι οποίες έχουν νομοθετηθεί κατά την FIOST (Free In and Out Stowed and Trimmed) συνθήκη και είναι εφικτή σε ορισμένες συμφωνίες μεταφοράς.

Δεύτερη Υποχρέωση

Να παρέχει πληροφορίες, οδηγίες και έγγραφα σχετικά με το εμπόρευμα.

 

11. Η συνθήκη RR αναφέρεται στις υποχρεώσεις του Φορτωτή να παρέχει στον Μεταφορέα πληροφορίες, οδηγίες και έγγραφα που αφορούν το εμπόρευμα, τα οποία είναι λογικά αναγκαία:

 

α. Για την κατάλληλη διαχείριση και μεταφορά του εμπορεύματος, συμπεριλαμβανομένων και των προφυλάξεων που πρέπει να πάρει ο Μεταφορέας καθώς και αυτού που θα μεσολαβήσει για την προώθηση του, και

β. Για τον Μεταφορέα, ώστε να συμμορφωθεί με τον νόμο, τους  κανονισμούς ή άλλες διατάξεις των αρχών σε συνδυασμό με

την εκτέλεση της μεταφοράς, προϋποθέτοντας ότι ο Μεταφορέας θα αναφέρει στον Φορτωτή σε εύθετο χρόνο τις

πληροφορίες, τις οδηγίες και τα έγγραφα, τα οποία απαιτούνται για την εκτέλεση της μεταφοράς.

12. Εν τούτοις, σύμφωνα με το άρθρο 29.2 της συνθήκης RR, ακόμη και αν ο Μεταφορέας δεν ενημερώσει τον Φορτωτή για τα σχετικά έγγραφα, πληροφορίες ή οδηγίες που απαιτούνται για την μεταφορά, ο Φορτωτής παραμένει υπεύθυνος να συμμορφωθεί με την εκάστοτε νομοθεσία, παρέχοντας αυτές τις πληροφορίες, οδηγίες ή έγγραφα.  Ως εκ τούτου, αυτή η ειδική υποχρέωση του Φορτωτή σύμφωνα με την συνθήκη RR, δεν εξαρτάται σε κάθε ιδιαίτερη απαίτηση από τον Μεταφορέα.

13. Οι νέες διατάξεις της συνθήκης RR, στην πραγματικότητα δεν τροποποιούν την υφιστάμενη νομοθεσία, όπως αναφέρεται στις διεθνείς συνθήκες που ισχύουν, δεδομένου ότι οι συνθήκες HR και HVR συνάδουν με την εξαίρεση (άρθρο 4.2. i) “act or omission of the shipper or owner of the goods” (ενέργεια ή παράληψη του Φορτωτή ή του ιδιοκτήτη των εμπορευμάτων) που απαλλάσσει τον Μεταφορέα από την ευθύνη για κάθε απώλεια ή ζημία στα μεταφερόμενα εμπορεύματα, με το δόγμα της ότι ο Φορτωτής αθέτησε βασικούς όρους της ευθύνης του, να παράσχει στον Μεταφορέα τις απαραίτητες πληροφορίες, οδηγίες και έγγραφα απαραίτητα για την εκτέλεση της μεταφοράς, σύμφωνα με τη ισχύουσα νομοθεσία. Ο ίδιος κανόνας παράγεται από το άρθρο 12 της συνθήκης HbR. Σ’ αύτη την περίπτωση το βάρος των αποδείξεων σύμφωνα με την νομοθεσία, για τις ενέργειες ή τις παραλήψεις του φορτωτή, είναι υποχρέωση του Μεταφορέα, όπως αναφέρεται εξειδικευμένα στο άρθρο 30.1 της συνθήκης RR.

 

Τρίτη Υποχρέωση

Να παρέχει πληροφορίες για την συμπλήρωση των στοιχείων της σύμβασης.

 

14. Ο Φορτωτής είναι υποχρεωμένος να παρέχει στον Μεταφορέα  κάθε πληροφορία πού χρειάζεται για την κατάρτιση των στοιχείων της σύμβασης μεταφοράς, όπως ορίζεται στο άρθρο 31, το οποίο σε συνδυασμό με το άρθρο 36.1, περιλαμβάνει:

 

α. Την περιγραφή των εμπορευμάτων, για την καταλληλότητα της μεταφοράς.

β. Τα απαραίτητα στοιχεία για την ταυτοποίηση  των εμπορευμάτων.

γ. Τον αριθμό των δεμάτων ή των κιβωτίων ή της ποσότητας των εμπορευμάτων.

δ. Το βάρος των εμπορευμάτων επί αποδείξει από τον φορτωτή.

ε. Το όνομα του φορτωτή.

ζ. Το όνομα του παραλήπτη, εάν είναι γνωστό.

η. Το όνομα του προσώπου (ή περισσοτέρων) που θα πρέπει να εκδοθεί η φορτωτική, εάν είναι γνωστό.

 

15. Ο Φορτωτής επιτρέπεται να προμηθεύσει στον Μεταφορέα τις παραπάνω αναφερόμενες πληροφορίες και έχει το δικαίωμα να τις συμπεριλάβει στα στοιχεία της φορτωτικής. Εν τούτοις, οποιεσδήποτε πληροφορίες δοθούν στον Μεταφορέα θα πρέπει να είναι ακριβείς. Ο τυπικός προσδιορισμός αυτής της υποχρέωσης του Φορτωτή, είναι μια εγγύηση, για τον προσδιορισμό των ευθυνών που προσδιορίζει η συνθήκη.

 

16. Στην πραγματικότητα, η ίδια υποχρέωση υπάρχει στο άρθρο 3.5 της συνθήκης HVR και στο άρθρο 17.1 της συνθήκης HbR. Συνεπώς, η συνθήκη RR δεν έχει κάνει σημαντικές αλλαγές στην υπάρχουσα νομοθεσία και δεν αυξάνει τις υποχρεώσεις των Φορτωτών, σε αυτή την υποχρέωση.

 

Τέταρτη Υποχρέωση

Να ενημερώνει τον Μεταφορέα για την επικινδυνότητα ή τις ιδιαιτερότητες των εμπορευμάτων.

 

17. Ειδικοί όροι προσδιορίζουν το άρθρο 32 σχετικά με την υποχρέωση το Φορτωτή να ενημερώνει τον Μεταφορέα για την επικινδυνότητα των φορτίων που είναι προς μεταφορά, πριν από την παράδοση τους για την εκτέλεση της μεταφοράς. Παρόλα αυτά η υποχρέωση παραμένει σε ισχύ, ίδια όπως παραπάνω αναφέρθηκαν και σε προηγούμενες συνθήκες, υπάρχουν μόνο μερικές καινοτομίες, οι οποίες είναι αναγκαίο να αναφερθούν.

 

18. Πρώτον, η φύση της επικινδυνότητας ή των χαρακτηριστικών των εμπορευμάτων ως επικίνδυνα, αποδίδοντας τον βαθμό της επικινδυνότητας ενάντια στον άνθρωπο, στις περιουσίες ή στο περιβάλλον, δίδουν έναν πιο σαφή προσδιορισμό σε ειδικές περιπτώσεις για την εκτέλεση της μεταφοράς. Η συνθήκη HVR για παρόμοιες περιπτώσεις αναφέρει “εύφλεκτα, εκρηκτικά ή επικίνδυνα” εμπορεύματα (άρθρο 4.6), ενώ η HbR απλά αναφέρει “επικίνδυνα εμπορεύματα” χωρίς καμία άλλη διευκρίνιση (άρθρο 13).  Ως εκ τούτου, γίνεται σαφές ότι η προσθήκη όπου αναφέρει ζημίες ενάντια στον άνθρωπο ή των περιουσιών ή του περιβάλλοντος, δίδει μια πιο ενισχυμένη παράμετρο για να προσδιοριστεί ευκρινέστερα η επικινδυνότητα του φορτίου.

 

19. Δεύτερον, αυτή η υποχρέωση των πληροφοριών του Φορτωτή δεν προκύπτει μόνον όταν τα εμπορεύματα είναι πράγματι κατηγοριοποιημένα ως επικίνδυνης φύσης, αλλά επίσης όταν υπάρχει προδιάθεση ένα φορτίο να εξελιχθεί σε επικίνδυνο και ως εκ τούτου επιβάλλει στον Φορτωτή μια πιο αυστηρή υποχρέωση.

 

20. Και τρίτον, η συνθήκη RR επιβάλλει μια νέα υποχρέωση στον Φορτωτή να έχει τοποθετήσει ειδικά σήματα και ετικέτες που να προσδιορίζουν την επικινδυνότητα του φορτίου, όπως η νομοθεσία και οι διεθνείς κανονισμοί των διοικητικών αρχών, όπου θα αναφέρονται σε κάθε φάση της μεταφοράς. Αυτή η υποχρέωση, η οποία ήδη εφαρμόζεται συμφώνα με την νομοθεσία και τους κανονισμούς με τις υπάρχουσες συνθήκες, οριστικοποιεί τα αγαθά ως “νομικώς επικίνδυνα” σε αντίθεση του ορισμού “φυσικά επικίνδυνα”. Ωστόσο, αυτή η υποχρέωση τονίζεται τώρα ως συμβατική υποχρέωση του Φορτωτή στο πλαίσιο της συνθήκης RR.

 

21. Το άρθρο 15 της συνθήκης της RR ρυθμίζει το δικαίωμα του Φορτωτή να λάβει τα προβλεπόμενα μέτρα όταν τα επικίνδυνα εμπορεύματα φορτωθούν επί του πλοίου ή του μεταφορικού μέσου, με την ίδια αρχή ως ορίζεται στις ήδη υπάρχουσες συνθήκες μεταφοράς, (άρθρο IV.6 HR και του άρθρου 13.2b HbR). Πράγματι, ο Μεταφορέας σε περίπτωση ενός επικίνδυνου φορτίου, μπορεί να αρνηθεί την παραλαβή του (όπως επίσης είχε την δυνατότητα και στις υπάρχουσες συνθήκες), ή αν έχει ήδη παραλάβει τα φορτία, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα εάν αυτά μεταβληθούν σε επικίνδυνα ή “δείχνει μια λογική εξέλιξη επικινδυνότητας, κατά την περίοδο διαχείρισης του φορτίου κατά την μεταφορά, και θεωρηθεί επικίνδυνο για το άνθρωπο ή για τις περιουσίες ή για το περιβάλλον” (όπως ισχύει και στις υπάρχουσες συνθήκες μεταφοράς). Είναι αναγκαίο να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση ότι με την νέα συνθήκη μεταφοράς RR, ο Μεταφορέας ίσως επιλέξει να ορίσει τα ίδια μέτρα προστασίας, εφόσον τα εμπορεύματα είναι ή πράγματι θα θεωρηθούν επικίνδυνα για το περιβάλλον. Το άρθρο 15 ρητά εξειδικεύει την συμμόρφωση του Μεταφορέα με την υποχρέωση όπως αναφέρεται στο άρθρο 13, στο οποίο υποδηλώνεται ότι εάν ο Μεταφορέας γνώριζε την επικινδυνότητα του φορτίου, θα μπορέσει να απαλλαγεί από την ευθύνη του εάν καταστρέψει ή εκφορτώσει το φορτίο, εφόσον αποδείξει ότι συμμορφώνεται με αυτήν την υποχρέωση.

 

Ευθύνη φορτωτή

Γενικός κανόνας της ευθύνης του Φορτωτή.

 

22. Υπάρχει ένα γενικό πταίσμα που βασίζεται ο κανόνας της ευθύνης για τον Φορτωτή, για την αθέτηση των υποχρεώσεων του:

 

α. να παραδώσει τα εμπορεύματα έτοιμα για την μεταφορά, και

β. να παρέχει πληροφορίες, οδηγίες και έγγραφα που αφορούν το φορτίο.

Σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα, ο Φορτωτής θα αποζημιώσει τον Μεταφορέα για κάθε απώλεια ή ζημία που δημιουργήθηκε από την αθέτηση των υποχρεώσεων του.

 

23. Για να αποδοθεί η ευθύνη, το βάρος των αποδείξεων βαρύνει τον Μεταφορέα ώστε να παρέχει επαρκή στοιχεία ικανά να στοιχειοθετήσουν ότι ο Φορτωτής έχει παραβεί τις συμβατικές του υποχρεώσεις και ότι από αυτή την παραβίαση των υποχρεώσεων του δημιουργήθηκε η απαίτηση της απώλειας ή της ζημιάς. Αξίζει να σημειωθεί, ότι για να αποδοθεί η ευθύνη στον Φορτωτή, θα πρέπει αρχικά να αποδειχτεί η αντισυμβατική του συμπεριφορά, πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η ευθύνη διαφέρει εάν την συγκρίνουμε με την γενική έννοια της συνθήκης HVR, όπου οι εσφαλμένες ενέργειες ή η αμέλεια του Φορτωτή συνεπάγεται και σε ευθύνη – όπως αυτή αποδίδεται – η δυνατότητα όπου μία “ενέργεια του φορτωτή” χωρίς την ύπαρξη ενός σφάλματος από την πλευρά του, δύναται να τον καταστήσει υπεύθυνο.

 

24. Ο Φορτωτής θα μπορέσει να απαλλαγεί από τις ευθύνες του, εάν αποδείξει ότι τα αίτια της απώλειας ή της ζημίας δεν οφείλονται σε δικό του σφάλμα ή σε σφάλμα άλλου προσώπου (προστηθέντων του), όπου είχε αναθέσει την εκτέλεση των υποχρεώσεων του, συμπεριλαμβανομένων των υπαλλήλων του, των αντιπροσώπων του ή των υπεργολάβων του για τους οποίους είναι υπεύθυνος των ενεργειών τους, σύμφωνα με το άρθρο 34 της συνθήκης RR.

 

25. Σε περίπτωση αθέτησης των υποχρεώσεων να προμηθεύσει πληροφορίες, οδηγίες και έγγραφα που αφορούν το φορτίο, ο Φορτωτής μπορεί να αποφύγει την ευθύνη εάν αποδείξει ότι οι πληροφορίες, οι οδηγίες ή/και τα έγγραφα ήτα ορθά και αποδεκτά από τον Μεταφορέα (άρθρο 29.1 της RR).

 

26. Σύμφωνα με το άρθρο 30.3 της RR υπάρχει ένας επιμερισμός της ευθύνης του φορτωτή, όταν αυτός μπορεί να αποδείξει ότι υπήρχε άλλη αιτία που προκάλεσε την απώλεια ή την ζημιά, η οποία δεν μπορεί να αποδοθεί σ’ αυτόν ή στα άτομα για τα οποία αυτός είναι υπεύθυνος.

 

Σε αυτή την περίπτωση, ο Φορτωτής θα θεωρηθεί μόνο υπεύθυνος για την μεμονωμένη ζημιά που προεκλίθη και αποδίδεται στο δικό του λάθος ή σε λάθος των προστηθέντων του, άλλα είναι υποχρεωμένος με το βάρος των αποδείξεων. Αυτός ο τρόπος κατανομής των ευθυνών δεν οριστικοποιείται απόλυτα, κάτι που θα διαπραγματευτούμε πιο κάτω.

 

27. Η συνθήκη δεν διαπραγματεύεται  εξειδικευμένα τις ευθύνες του Φορτωτή για καθυστερήσεις στην παράδοση του φορτίου, αλλά οι πληροφορίες, οι οδηγίες και τα έγγραφα που έχουν υποβληθεί, δύναται να είναι υποκείμενα στην εφαρμογή της Εθνικής Νομοθεσίας.

 

Ωστόσο, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ότι κάθε όρος της σύμβασης μεταφοράς δύναται να επιβάλει ευθύνες στον Φορτωτή για καθυστέρηση της παράδοσης του φορτίου και αυτή η ευθύνη να θεωρηθεί άκυρη σύμφωνα με το άρθρο 79.2 της συνθήκης RR, η οποία εξαιρεί κάθε όρο που αυξάνει την ευθύνη του Φορτωτή όπως προβλέπεται στην συνθήκη.

Ειδικό καθεστώς ευθυνών αποδίδεται σε περίπτωση αθέτησης της υποχρέωσης να παρέχει πληροφορίες για την κατάρτιση των στοιχείων της σύμβασης μεταφοράς.

 

28. Όταν αυτή η υποχρέωση θεωρείται πλέον ως μία εγγύηση του Φορτωτή προς τον Μεταφορέα για την ακρίβεια των πληροφοριών, το σύστημα των ευθυνών για μια τέτοια αθέτηση είναι καταλυτική σύμφωνα με το άρθρο 31.2, το οποίο αναφέρει ότι “ο Φορτωτής θα πρέπει να αποζημιώσει τον Μεταφορέα” για κάθε απώλεια ή ζημία που προήλθε από την ανακρίβεια των πληροφοριών, και αυτή η αθέτηση εξαιρείται ρητά από τον βασικό κανόνα πταίσματος όπου η βάση της ευθύνης οριστικοποιείται στο άρθρο 30.

 

29. Αυτός ο αυστηρός κανόνας της ευθύνης του Μεταφορέα δεν είναι απόλυτα νέος, από την στιγμή που τα ίδια πρότυπα σχετικά με την ευθύνη του Φορτωτή δύναται να αποδοθεί  – ως προβλέπεται σε ορισμένες νομοθεσίες – με τους ορισμούς του άρθρου 3.5 της συνθήκης HVR και του άρθρου 17 της συνθήκης HbR, υποχρέωση που επίσης θεωρείται ως εγγύηση.

 

Ειδικό καθεστώς Ευθυνών για τα επικίνδυνα φορτία

 

30. Η ευθύνη του Φορτωτή σε περίπτωση αθέτησης των υποχρεώσεων του σε συνδυασμό με την μεταφορά επικινδύνων φορτίων είναι επίσης αυστηρός (άρθρο 32 της RR), ακολουθώντας την ίδια πρακτική με τις ήδη υπάρχουσες συνθήκες.

Ως εκ τούτου, εάν ο Μεταφορέας αποδείξει ότι υπήρξε μία αθέτηση των υποχρεώσεων από την πλευρά του Φορτωτή, να πληροφορήσει τον Μεταφορέα για την επικίνδυνη φύση του φορτίου ή να τοποθετήσει σωστά τα αντίστοιχα σήματα και ετικέτες, σύμφωνα με την νομοθεσία και τους κανονισμούς, και ότι αυτή η αθέτηση προκαλέσει απώλεια ή ζημία στον Μεταφορέα, και εν συνεχεία ο Φορτωτής θα πρέπει να αποζημιώσει αυτήν την απώλεια ή την ζημία.

31. Ωστόσο, ο Φορτωτής θα μπορέσει να απαλλαχθεί από αυτή την ευθύνη εάν μπορέσει να αποδείξει ότι ο Μεταφορέας (ή αυτός που εκτέλεσε την μεταφορά) ήταν ενήμερος για την επικινδυνότητα του φορτίου, όπως ήδη αναφέρεται και στην συνθήκη HVR.

 

Άλλες Διατάξεις

 

32. Το άρθρο 28 επιβάλλει και στα δύο μέρη, Φορτωτή και Μεταφορέα, μια κοινή υποχρέωση να παρέχουν ο ένας στον άλλο πληροφορίες και οδηγίες, οι οποίες είναι αναγκαίες για την ομαλή διεξαγωγή της μεταφορά του φορτίου καθώς και οι αναγκαίες πληροφορίες που ο κάθε εμπλεκόμενος θεωρεί ότι είναι απαραίτητες.

 

33. Ο χρόνος για την παραγραφή μιας απαίτησης είναι 2 έτη ως προβλέπεται στο άρθρο 62 της RR για απαιτήσεις ενάντια του Φορτωτή, όπως επίσης σηματοδοτεί μια διάκριση σε σύγκριση με την συνθήκη HVR, όπου παρέχεται η δυνατότητα της παραγραφής για τo όφελος του Μεταφορέα.

 

34. Είναι αλήθεια ότι η Συνθήκη “The Rotterdam Rules” δεν συνιστά τον περιορισμό της ευθύνης για τον φορτωτή, όπως προβλέπεται για τα όρια ευθύνης του Μεταφορέα.

 

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που έχει λάβει μεγάλη κριτική στην νέα σύμβαση. Εντούτοις, δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι αυτό είναι ένα μειονέκτημα της συνθήκης “The Rotterdam Rules”, σε σχέση με τις συνθήκες The Hague Rules, The Hague-Visby Rules ή The Hamburg Rules, διότι καμία εξ αυτών των συνθηκών προβλέπει κάποιον περιορισμό για την ευθύνη του Φορτωτή.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία διεθνής συνθήκη, η οποία να ρυθμίζει την σύμβαση μεταφοράς ανεξαρτήτου μέσου μεταφοράς, όπου να ορίζεται το όριο της ευθύνης του Φορτωτή.

 

Έτσι, για αυτή την  συγκεκριμένη αναφορά στην συνθήκη “The Rotterdam Rules” δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι μεροληπτεί  με την νομική της θέση σε βάρος των συμφερόντων φορτίου, διότι απλά διατηρεί την ίδια φιλοσοφία εφαρμογής των προηγούμενων συνθηκών.

 

Συμπεράσματα

 

35. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, η συνθήκη “The Rotterdam Rules (RR)” δεν έχει ουσιαστικές αλλαγές σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία, αναφορικά με τις υποχρεώσεις και ευθύνες που αποδίδονται στον Φορτωτή.

Εν αντιθέσει, περιέχει μία πιο πλήρη και λεπτομερή σειρά διατάξεων για τις υποχρεώσεις και την ευθύνη του Φορτωτή, οι οποίες δεν επιδεινώνουν την συμβατική θέση του Φορτωτή έναντι του ήδη υπάρχοντος καθεστώτος, αλλά δίνει μεγαλύτερη βεβαιότητα στους εν λόγω κανονισμούς, προς όφελος της αγοράς και τα εμπλεκόμενα μέρη.

translated from original text and “Reproduced by permission of FP Marine Risks Limited: www.fp-marine.com”